kostbaarheid

Kostbaarheid is een begrip in het Nederlands dat de waarde aanduidt die aan iets wordt toegekend omdat het zeldzaam, dierbaar of van bijzondere betekenis is. Het kan slaan op materiële voorwerpen die als waardevol worden beschouwd, zoals sieraden, kunst, antiek of historische manuscripten, maar ook op immateriële zaken zoals gezondheid, tijd, herinneringen of relaties.

Etymologie en betekenis: kostbaar komt van het woord kostbaar, met het achtervoegsel -baar dat aanduidt dat iets waard is om te hebben of te bewaren. Het abstracte zelfstandig naamwoord kostbaarheid verwijst naar de eigenschap van iets om kostbaar te zijn, oftewel naar de waarde of dierbaarheid ervan.

Contexten en toepassingen: in musea, archieven en verzamelingen verwijst kostbaarheid vaak naar objecten die gekoesterd en bewaard moeten worden vanwege hun historische, culturele of wetenschappelijke betekenis. De verzorging van kostbaarheden vereist vaak gespecialiseerde conservering, klimaatbeheersing en een nauwkeurige inventarisatie. In het dagelijks taalgebruik wordt kostbaarheid ook gebruikt om mensen, relaties of dierbare momenten te beschrijven, bijvoorbeeld als “een kostbaar bezit” of “een kostbaar moment”.

Beheer en bescherming: kostbaarheden worden vaak geïnventariseerd en soms verzekerd tegen verlies of schade. Het begrip speelt een centrale rol in beleid rondom erfgoed, collectiebeheer en de bescherming van cultureel en historisch waardevolle voorwerpen.