koraalvormering

Koraalvormering is het proces waarbij kolonies koraalpoliepen Calciumcarbonaat skelet afscheiden en daarmee kalkachtige structuren vormen. Deze skeletjes stapelen zich op en kunnen uitgroeien tot koraalriffen, koraalbanken en atollen. De koralen leven in symbiose met zoöxanthellen, algen die fotosynthese leveren en helpen bij de kalkafzetting.

Tijdens groei vestigen planula-larven zich op een geschikt substraat en ontwikkelen zich tot kolonies. Door voortdurende skeletvorming bouwen deze kolonies een netwerk op van vertakkingen en platen. In het landschap komen onder andere barrièreriffen langs de kust, koraalbanken en atollen voor.

Koraalvormering vereist warm, helder ondiep water met veel licht. Typische omstandigheden zijn temperatuur circa 23–29°C, relatief lage sedimentatie en constant zoutgehalte. Veranderingen in temperatuur, pH of licht kunnen de groeisnelheid en het vermogen tot kalkafzetting belemmeren.

Klimaatverandering bedreigt koraalvormering door hogere watertemperaturen en oceaanverzuring, wat kan leiden tot koraalbleking en minder kalkafzetting. Ook vervuiling, overbevissing en sedimentatie brengen schade toe en kunnen riffen verstoren.

Koraalvormingen zijn cruciaal voor mariene biodiversiteit en kustbescherming. Ze bieden habitat aan talrijke soorten, verminderen golfslag en leveren diensten voor toerisme en visserij. Bescherming en herstel, zoals marine protected areas en riff-herstelprogramma's, zijn wereldwijd prioriteit.