kerntermen

Kerntermen zijn de kernwoorden die het essentiële vocabulaire van een vakgebied vormen. In glossaria, thesauri en informatie-indexering verwijst men naar kerntermen als termen die representatief zijn voor de belangrijkste concepten en die een grote rol spelen bij begrip, communicatie en vindbaarheid van informatie. Ze vormen doorgaans de centrale component van een gecontroleerd vocabulaire en dienen als basis voor terminologiemanagement, metadata en zoekfuncties.

Doel en kenmerken: kerntermen geven de belangrijkste concepten, processen en entiteiten van een vakgebied weer. Ze dragen bij aan eenduidigheid, verbeteren de nauwkeurigheid van zoekopdrachten en ondersteunen consistente annotatie en classificatie. Doorgaans hebben ze hoge domeinrelevantie, komen ze breed voor in meerdere bronnen en vormen ze de basis voor relaties zoals hiërarchie en synoniemen binnen een vocabulaire.

Identificatie en onderhoud: het identificatieproces combineert corpusanalyse (frequentie, co‑occurrence, discriminatieve waarde) met input van domeinexperts. Daarnaast wordt afstemming gezocht met bestaande vocabularia, thesauri of ontologieën. De selectie verloopt iteratief: termen worden gedefinieerd, gerelateerd aan elkaar en waar nodig herzien of vervangen.

Toepassingen: kerntermen worden gebruikt bij het opzetten van gecontroleerde vocabularia, metadata-schema’s en informatiesystemen. Ze verbeteren zoekopdrachten, automatische tagging, faceted navigation en de opbouw van kennisgrafieken. In onderwijs en publicaties helpen ze bij overzicht en leerdoelen en in digitale bibliotheken bij betere vindbaarheid.

Voorbeeld en onderhoudsruimte: kerntermen zijn contextafhankelijk en vergen periodiek onderhoud. Regelmatige evaluatie door domeindeskundigen helpt verouderde termen te verwijderen en de lijst aan te laten sluiten op ontwikkelingen; een biologie-werkveld kan bijvoorbeeld kerntermen bevatten zoals cel, DNA en eiwit.