kerngebruik

Kerngebruik is een concept in productontwikkeling en gebruiksanalyse dat verwijst naar de mate waarin gebruikers de kernwaarde van een product of dienst benutten. Het begrip richt zich op de belangrijkste functies die de primaire behoefte vervullen, in tegenstelling tot minder kritieke of secundaire features. Door kerngebruik te meten, willen teams achterhalen welke functies daadwerkelijk waarde leveren voor de gebruiker en welke elementen mogelijk overbodig zijn.

Het begrip is geworteld in praktijken zoals gebruikersonderzoek en metrics-gedreven ontwerp. In de praktijk wordt kerngebruik vastgesteld door het identificeren van de kernfunctionaliteit die de primaire klantwaarde levert, en vervolgens te meten hoe vaak en hoe intensief die functies worden toegepast. Methoden omvatten het volgen van analysemethoden zoals sessieduur op kernfuncties, het aantal activaties per gebruiker en de volgorde waarin kernacties worden uitgevoerd.

Toepassingen van kerngebruik zijn onder meer het prioriteren van productontwikkelingsinspanningen, het richten van marketing- en onboarding-initiatieven en het voorkomen van feature creep. Door te focussen op kerngebruik kunnen teams sneller itereren en betere product-fit bereiken, terwijl investering in minder gebruikte features mogelijk wordt gereduceerd.

Uitdagingen omvatten de definitie van wat precies als kernfuncties telt, zeker bij producten met evoluerende value propositions, en de interpretatie van usage-data die beïnvloed kunnen worden door context, training of user-sessies. Een voorbeeld: in een softwareplatform kan kerngebruik bestaan uit het aanmaken van records en genereren van rapportages, terwijl geavanceerde analyses minder frequent worden gebruikt.

Zie ook: kernproduct, featureprioritering, usage analytics.