kenbaar

Kenbaar is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands met de betekenis ‘zichtbaar, duidelijk waarneembaar’ of ‘toegankelijk voor kennis’. Het kan verwijzen naar de zichtbare uiting van gemoedstoestanden, intenties of feiten, en naar iets wat bekend of bekendgemaakt kan worden. In zinswendingen als “het is kenbaar” of “kenbaar uit …” duidt men aan dat wat wordt uitgedrukt waarnemaar of herkenbaar is. Daarnaast wordt kenbaar ook gebruikt in combinatie met het werkwoord kenbaar maken, wat betekent bekend maken, openbaar verklaren of duidelijk maken aan iemand.

Etymologisch komt kenbaar voort uit kennen, met het suffix -baar dat aanduidt dat iets ‘kan worden gekend’ of ‘toegankelijk is voor kennis’. Het is daarmee verwant aan woorden als merkbaar, duidelijk en kennelijk, met elk een eigen nuance: kenbaar benadrukt vooral het feit dat iets in perceptie of in kennis kan worden gebracht. Synoniemen zijn merkbaar, duidelijk of kennelijk afhankelijk van de context; tegenhangers zijn onbekend of onzichtbaar.

Kenbaar maken is een separabel samengestelde werkwoordcompositie: iemand iets kenbaar maken betekent iets bekendmaken aan iemand, of uitdrukken wat iemands bedoeling of gevoel is. Voorbeelden: “Zijn teleurstelling was kenbaar in zijn stem.” “De beleidswijziging is kenbaar gemaakt aan de medewerkers.” In verschijningsvormen en stijlverschillen kan kenbaar formeel of neutraal klinken, en sommige partijen geven de voorkeur aan synoniemen zoals duidelijk of merkbaar, afhankelijk van de context.

Zie ook: kennelijk, duidelijk, merkbaar, zichtbaar, bekendmaking.