kabelverbinding

Een kabelverbinding is een fysieke verbinding tussen twee of meer apparaten of netwerken die signalen overdraagt via geleidende kabels. In tegenstelling tot draadloze verbindingen maakt een kabelverbinding gebruik van een geleid medium om data of stroom te transporteren, wat vaak stabielere prestaties en minder interferentie oplevert. Kabelverbindingen komen voor in huishoudens, kantoren en industriële omgevingen.

Veelvoorkomende typen kabelverbindingen zijn koperen kabels en glasvezel. Koperen kabels omvatten twisted pair (bijv. Cat5e, Cat6, Cat6a) en coaxiale kabels; glasvezel maakt gebruik van vezeloptische kabels met opties als single-mode en multi-mode. Verbindingssystemen maken gebruik van connectors zoals RJ-45 voor Ethernet, coax-connectors zoals BNC, en glasvezelconnectors zoals LC en SC. In netwerken worden kabels meestal via patch panels en netwerkkasten beheerd.

Voordelen van kabelverbindingen zijn onder meer hoge betrouwbaarheid, voorspelbare latency en minder gevoeligheid voor storingen dan draadloze verbindingen. Nadelen zijn installatiekosten, minder bewegingsvrijheid en afstandslimieten bij koperen kabels. Bij het kiezen van kabeltype moet rekening worden gehouden met impedantie, afscherming en de maximale lengtes volgens de standaarden. Voor langere afstanden of hogere snelheden kan glasvezel of een mediaomzetter nodig zijn.

Toepassingen omvatten thuis- en bedrijfsnetwerken, internettoegang via kabel of glasvezel, televisie via coax, en datacenters. Typische standaarden zijn Ethernet (IEEE 802.3), DOCSIS voor kabelinternet, en glasvezelstandaarden voor backbone-verbindingen. Een kabelverbinding wordt vaak gezien als alternatief voor draadloze verbindingen wanneer stabiliteit en bandbreedte prioriteit hebben.