kabelafscherming

Kabelafscherming is een verzamelnaam voor één of meerdere lagen die rondom geleiders in een kabel zijn aangebracht om elektromagnetische interferentie (EMI) buiten de kabel te beperken en om radiatie van de kabel zelf te verminderen. Afscherming verbetert zo kabelprestaties, signaalintegriteit en EMC-naleving, en kan tevens bescherming bieden tegen mechanische beschadiging.

Afscherming kan bestaan uit verschillende constructies. Folieafscherming bestaat uit een dun vlakke laag van aluminium of koper die rondom de kern wordt aangebracht. Gevlochten afscherming bestaat uit geweven koper of tin-koper draden die rondom de kern zijn gespannen. Vaak worden folie- en gevlochten afscherming gecombineerd voor een hogere afschermingswaarde en betere mechanische stabiliteit. Bij sommige kabels wordt naast de afscherming ook een extra mantel of arming gebruikt voor buitengebruik of industriële toepassingen.

In datacommunicatie en netwerken wordt onderscheid gemaakt tussen afgeschermde kabels (bijvoorbeeld STP of ScTP) en onafgeschermde kabels (UTP). Afscherming kan worden beëindigd via een aardingspunt of drain-wire, zodat de afgescherming effectief aan de aardingsbonding voorkomt dat EMI in of uit de kabel loopt. Bij data-kabels is de juiste terminatie en continuïteit van de afscherming cruciaal voor de beoogde EMI-prestaties en impedantie-eisen.

Materialen en toepassingen variëren. De meeste afschermingen gebruiken koper of koperachtige legeringen; aluminiumsfolies en gegalvaniseerde mantels komen ook voor, vooral in buiten- of industriële kabels. Afscherming vindt toepassing in zowel voedings- als signaaldragers waar EMI en stralingsbeperking essentieel zijn, zoals in medische, telecom, automatisering en consumentenelektronica. Normatieve kaders voor EMC en veiligheidsomgevingen geven vaak eisen aan de prestaties en terminatie van kabelafscherming.