hipotensji

Hipotensja, czyli obniżenie ciśnienia tętniczego, to stan, w którym wartości ciśnienia krwi są niższe niż zwykle. W praktyce medycznej ciśnienie skurczowe poniżej 90 mmHg i/lub rozkurczowe poniżej 60 mmHg może być uznane za niskie, zwłaszcza gdy towarzyszą objawy lub następuje spadek w stosunku do wcześniejszego stanu. Nie każdy niski wynik wymaga leczenia; kluczowa jest obecność objawów i ryzyko powikłań.

Najważniejsze postaci to hipotensja ortostatyczna (spadek ciśnienia po zmianie pozycji z leżącej/siedzącej na stojącą), hipotensja neurally mediated (zaburzenia nerwowe prowadzące do nagłego spadku napięcia) oraz hipotensja przewlekła związana z chorobami przewlekłymi lub działaniem niektórych leków.

Przyczyny są różnorodne: odwodnienie, utrata krwi, ciężkie infekcje lub sepsa, choroby serca i naczyń krwionośnych, zaburzenia hormonalne (np. niedoczynność nadnerczy), neuropatie autonomiczne, a także leki, takie jak diuretyki, środki rozszerzające naczynia i niektóre leki przeciwnadciśnieniowe.

Objawy to zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia widzenia, nudności i omdlenia. U cięższych przypadków może dojść do utraty przytomności. W razie nagłych objawów należy szukać pomocy medycznej.

Diagnostyka obejmuje pomiary ciśnienia w różnych pozycjach (leżącej i stojącej) oraz ocenę objawów i historii. W razie podejrzenia hipotensji ortostatycznej wykonuje się test pochyleniowy (tilt-table test). Dodatkowe badania mogą obejmować oceny funkcji nerek, tarczycy i monitorowanie ciśnienia.

Leczenie zależy od przyczyny i zwykle obejmuje leczenie podstawowej choroby, zmianę leków, odpowiednie nawodnienie i, po konsultacji z lekarzem, modyfikacje stylu życia. Osoby z nawracającą hipotensją powinny skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza gdy występują omdlenia.