groeigebieden

Groeigebieden is een Nederlands begrip voor zones waar overheden expliciet groei van bevolking, woningbouw en/of economische activiteit stimuleren. In stedelijk en regionaal beleid dienen deze gebieden als instrument om toekomstige behoefte gericht te laten plaatsvinden en tegelijkertijd ruimtelijke kwaliteit en betrokkenheid te waarborgen.

In de praktijk worden groeigebieden aangewezen in gemeentelijke of provinciale ruimtelijke plannen. Kenmerken zijn vaak beschikbare bouwrijpe percelen, nabij verkeersknooppunten of openbaar vervoer, en voorzieningen zoals scholen en winkels. Doel is compacte, goed bereikbare groei mogelijk te maken en stedelijke spreiding te sturen. De tijdshorizon kan variëren van korte tot lange termijn.

Instrumenten die bij groeigebieden worden toegepast, omvatten onder meer de herontwikkeling van braakliggende of verouderde locaties (brownfields), herbestemming van industriële gebieden, gerichte woningbouw en kantorenontwikkeling, fiscale prikkels en publiek-private samenwerking bij infrastructurele projecten. Ontwikkelingskaders kunnen beperkingen opleggen en tegelijkertijd intensivering van bebouwing binnen de zone stimuleren. Groeigebieden onderscheiden zich van algemene ruimtelijke plannen door expliciete groeidoelstellingen en monitoring.

Knelpunten zijn onder meer milieu-impact, infrastructuurbelasting, betaalbaarheid van woningen en de aansluiting op natuur- en klimaatdoelen. Het succes hangt af van afstemming met langeretermijn stedelijke ontwikkeling, mobiliteit en leefkwaliteit, naast transparante procesvoering en betrokkenheid van inwoners.

Zie ook: ontwikkelingsgebieden, groeikern, ruimtelijk beleid.