golfhoogten

Golfhoogte is de verticale afstand tussen de top (crest) en de dal (trough) van een golf op het oceaanoppervlak. Een individuele golf heeft hoogte H, maar in praktijk worden golfhoogten vaak beschreven met statistische grootheden. De belangrijkste daarvan is de significante golfhoogte Hs, die volgens veel bronnen het gemiddelde is van de hoogste een derde golven in een meetperiode. In een ideaal Gaussiaans zeeoppervlak geldt vaak dat Hs ongeveer viermaal de standaardafwijking van de oppervlaktehoogte is.

Waarnemingen en berekeningen van golfhoogten komen uit verschillende bronnen. In-situ metingen gebeuren via boeien en golfraders die de waterhoogte variaties registreren. Satellietaltimetrie levert over grotere gebieden een beeld van de golfhoogten op zee. Daarnaast worden golfhoogten afgeleid uit golvenmodellen en spectrale analyses, waarbij uit de golfenergie in het spectrum verschillende hoogtekenmerken worden afgeleid, zoals Hs en andere momenten van de spectrum.

Toepassingen en belang: golfhoogten zijn cruciaal voor offshore ontwerp, kustverdediging en maritieme operaties. De belasting op drijvende en vaste structuurcomponenten hangt grotendeels af van Hs, samen met golfperiode en -richting. Ze vormen ook een belangrijke factor in navigatieplanning en risico-inschattingen bij extreme weersomstandigheden.

Variatie en beperking: golfhoogten fluctueren sterk met wind, stroming en zeecondities. Bij zeer grillige of niet-Gaussiaanse zeeën kunnen standaardrelaties tussen Hs en andere maatstaven minder nauwkeurig zijn, en meetfouten kunnen de waarde beïnvloeden.