foutinjectietests

Foutinjectietests, ook wel fault injection testing genoemd, is een testbenadering waarbij fouten bewust in een systeem, component of omgeving worden geïntroduceerd om de reactie van het systeem te observeren en te verifiëren of de fouttoleranties werken zoals bedoeld. Het doel is robuustheid te verbeteren door foutpaden, time-outs, degradatie en herstelmechanismen te valideren.

Toepassingsgebieden omvatten softwaretoepassingen, embedded systemen, cloud- en netwerkdiensten, en kritieke systemen waar betrouwbaarheid essentieel is. Foutinjectie kan zowel in ontwikkel- als in testomgevingen plaatsvinden en soms in productieomstandigheden, afhankelijk van risicobeoordeling en controles.

Technieken en faalmiddelen variëren afhankelijk van de context. Technieken in software kunnen het injecteren van foutieve invoer, het oproepen van mislukte API-calls of het forceren van uitzonderingen omvatten. Timing-fouten zoals vertragingen of racecondities, evenals resourcetekorten (CPU, geheugen, I/O) en netwerkfouten (latency, pakketverlies, partitions) komen aan bod. Hardware-foutinjectie kan fouten in hardware of stroomvoorziening simuleren. Vaak worden gespecialiseerde frameworks of simulators gebruikt, soms in combinatie met chaos engineering.

Proces: definieer doelstellingen en faalmodellen, ontwerp injection-scenario's, voer de tests uit in een gecontroleerde omgeving, verzamel observaties (logs, metrics, traces) en analyseer of het systeem voldoet aan specificaties en of herstelmechanismen effectief zijn.

Voordelen en uitdagingen omvatten verhoogd vertrouwen in veerkracht en foutafhandeling, verbeterde observability en vroegtijdige ontdekking van zwakke punten, maar er zijn risico’s voor productie, verhoogde complexiteit en de noodzaak voor zorgvuldige risicoanalyse.