fluorowaniem

Fluorowaniem, znanym także jako fluorowanie, jest ogólna nazwa procesu chemicznego wprowadzającego atom fluoru do cząsteczki. Fluorowanie może dotyczyć związków organicznych i nieorganicznych i obejmuje kilka mechanizmów: elektrofilowe fluorowanie; nukleofilowe fluorowanie; oraz fluorowanie rodnikowe. W praktyce stosowane są różne reagenty i warunki, w zależności od rodzaju substratu i pożądanej konfiguracji.

Najczęściej stosowane reagenty to: fluorujące reagenty elektrofilowe, takie jak Selectfluor i NFSI, które umożliwiają fluorowanie arylów i alkenów bez potrzeby użycia fluorowodoru; fluorowanie nukleofilowe z użyciem źródeł fluoru, takich jak KF lub CsF, zwykle w obecności czynnika aktywującego (np. fazowego katalizatora); DAST i Deoxo-Fluor umożliwiają zamianę grup OH w alkoholach na fluorowe odpowiedniki (fluorki alkilowe); SF4 jest silnym fluorującym czynnikiem używanym w niektórych specjalnych syntezach; fluorowanie gazowym F2 również stosowane w warunkach przemysłowych, choć wiąże się z wysokim ryzykiem.

Zastosowania fluorowania obejmują szeroki zakres dziedzin. W przemyśle farmaceutycznym i agrochemicznym fluorowanie pomaga w syntezie leków i pestycydów, często zwiększając trwałość metaboliczną oraz charakterystykę farmakokinetyczną związków. W chemii materiałów fluorowanie prowadzi do powstania fluorowanych polimerów, takich jak poli(tetrafluoroetylen), które cechuje odporność chemiczna i termiczna. W radiochemii fluorowanie obejmuje znakowanie związków izotopem fluoru-18 do diagnostyki metodą PET. Fluorowanie jest obarczone ścisłymi wymogami bezpieczeństwa i kontroli jakości ze względu na wysoką reaktywność fluoru i związane z tym ryzyko.