polimerów

Polimery to makromolekuły zbudowane z powtarzających się jednostek monomerów, które łączone są głównie wiązaniami kowalencyjnymi. Masa cząsteczkowa polimerów zwykle jest bardzo duża, co wpływa na ich właściwości mechaniczne i termiczne. Polimery występują naturalnie w organizmach oraz są syntetyzowane przez człowieka.

Podstawowa budowa polimerów to długie łańcuchy zwane łańcuchami polimerowymi. Mogą być liniowe, gałęziaste lub sieciowe. Właściwości zależą od sposobu powiązania monomerów, stereochemii (izomeria ataktyczna, syndiotaktyczna, izotaktyczna) i rozmieszczenia jednostek powtarzających w łańcuchu.

Polimery otrzymuje się różnymi metodami. Najważniejsze to polymerizacja addycyjna (np. etylen, styren) oraz kondensacyjna (np. poliester, nylon), gdzie powstaje także mały cząsteczkowy produkt uboczny. Procesy polimeryzacji prowadzone są w różnych środowiskach: w stałym, w roztworze, emulsjach lub suspensjach.

Najważniejsze klasy polimerów to termoplasty, duroplasty i elastomery. Do termoplastów należą polietylen, polipropylen, polistyren i PVC; do duroplastów – epoksydy i żywice fenolowe; do elastomerów – poliizopren, kauczuki syntetyczne. Istnieją także biopolimery, takie jak poli(kwas mlekowy) PLA, polihydroksyalkaniany (PHAs). Naturalne polimery obejmują celulozę, skrobię, białka i kwasy nukleinowe.

Zastosowania polimerów obejmują opakowania, budownictwo, motoryzację, elektronikę, tekstylia i medycynę. Wybór polimeru zależy od właściwości, takich jak wytrzymałość, elastyczność, odporność chemiczna i temperatura.

Środowisko: Polimery stanowią wyzwanie dla gospodarki odpadami. Recykling termoplastów, biodegradowalność niektórych polimerów i rozwój biopolimerów są obszarami intensywnych badań. Niewłaściwe utylizowanie prowadzi do zanieczyszczeń i mikroplastików.