financieringskapitaal

Financieringskapitaal is het kapitaal dat ter beschikking staat voor het financieren van investeringen en operationele activiteiten van een onderneming. Het omvat zowel vreemd vermogen (leningen, obligaties, credits) als eigen vermogen (aandelenkapitaal, ingehouden winsten) en kan ook via andere instrumenten zoals leasing of factoring worden aangewend. De term onderscheidt de bronnen van financiering van de daadwerkelijke productie- of bedrijfsactiviteiten zelf.

Bronnen van financieringskapitaal zijn onder meer eigen vermogen, vreemd vermogen en diverse hybride of aanvullende instrumenten. Een onderneming kan kiezen voor aandelenemissies, bancaire leningen, obligatie-uitgiftes, leasing, factoring, subsidies of overheidskredieten. De combinatie van deze bronnen bepaalt de kapitaalstructuur en beïnvloedt kosten, risico’s en flexibiliteit.

Het doel van financieringskapitaal is om investeringen mogelijk te maken en het werkkapitaal te waarborgen. Het heeft invloed op liquiditeit en solvabiliteit en gaat gepaard met kosten zoals rente, amortisatie en mogelijk aflossingsverplichtingen. Bij het bepalen van de financieringsmix wordt vaak rekening gehouden met de kostprijs van kapitaal (WACC), fiscale voordelen en de gewenste financial leverage.

In de praktijk speelt financieringskapitaal een centrale rol in financiële planning en investeringsanalyse. Het beleid ten aanzien van financiering (kapitaalstructuur en financieringsbronnen) wordt afgestemd op langetermijndoelen, risicoprofiel en marktomstandigheden. Zie ook kapitaalstructuur, werkkapitaal en kosten van kapitaal.