erfgoedlevenscyclus

Erfgoedlevenscyclus is een conceptueel raamwerk dat wordt gebruikt in het beheer van cultureel erfgoed. Het beschrijft de levensfasen van erfgoedobjecten, erfgoedplaatsen of erfgoedpraktijken, van creatie of verwerving tot langdurige zorg en eventuale beëindiging of herbestemming. Het doel is tijdig onderhoud, verantwoorde besluitvorming en continuïteit van erfgoed voor huidige en toekomstige generaties.

Typische fasen zijn onder meer identificatie en registratie, behoud en conservatie, documentatie en onderzoek, toegankelijkmaking en interpretatie, monitoring en risicobeheer, digitalisering en datakwaliteitsbeheer, hergebruik of aanpassing, en afstoting of herlokalisatie indien van toepassing. De fasen zijn niet altijd lineair en kunnen worden herhaald of aangepast aan de context. Ethiek, herkomst en betrokkenheid van gemeenschappen vormen doorlopende thema's.

De aanpak vereist samenwerking tussen verschillende actoren, zoals musea, archieven, bibliotheken, erfgoedinstellingen, overheden en universiteiten, evenals erfgoedgemeenschappen. Rollen omvatten curatoren, conservatoren, registratieprofessionals, collectiespecialisten en digitaliseringsexperts. Praktisch gebruik omvat kwaliteitsborging van metadata, behoudplanning, risicobeoordeling, duurzaamheid en participatie.

Voordelen zijn betere levensvatbaarheid, transparantie, risicovermindering en verantwoorde besteding van middelen, evenals betere toegang en educatie. Uitdagingen betreffen schaarse middelen, juridische en ethische vraagstukken (zoals herkomst en repatriatie), veranderende maatschappelijke waarden en klimaatgerelateerde risico's.