enkelblinde

Enkelblinde (single-blind) is een onderzoeksopzet in klinische studies waarbij de deelnemers niet weten tot welke behandeling zij zijn toegewezen, terwijl de onderzoekers wel op de hoogte zijn. Dit in tegenstelling tot dubbelblinde studies, waarin ook de onderzoekers niet weten welke behandeling bij welke deelnemer hoort, en open-label studies, waarin iedereen weet wat er wordt toegediend. Het doel van enkelblind is om bias door verwachtingen van deelnemers te verminderen zonder de uitvoering van het onderzoek te compliceren.

In de uitvoering worden vaak identiek uitziende middelen gebruikt of placebo’s toegepast zodat deelnemers de aard van de behandeling niet kunnen achterhalen. Randomisatie en toewijzingsbeveiliging (allocation concealment) blijven cruciaal om bias bij de toewijzing te voorkomen. Aangezien de onderzoekers wel weten welke behandeling is toegewezen, bestaat de kans op bias bij de verwerking en interpretatie van de uitkomsten, vooral bij subjectieve eindpunten. Bij objectieve meetpunten, zoals sommige laboratoriumwaarden, kan deze bias minder doorslaggevend zijn.

Voordelen van enkelblind zijn onder meer dat het eenvoudiger en goedkoper uitvoerbaar is dan dubbelblind, en het kan praktisch zijn bij interventies waarbij blindering voor onderzoekers moeilijk of onveilig is, bijvoorbeeld bij sommige chirurgische procedures. Nadelen zijn een verminderd vermogen om bias te voorkomen vergeleken met dubbelblinde studies en een grotere kwetsbaarheid bij subjectieve uitkomsten. Bij ontwerp en rapportage blijft het belangrijk om bias zoveel mogelijk te beperken en transparant te beschrijven welke partijen wel of niet geblind zijn.