elektropolijeren

Elektropolijeren, ofte kalt electropolishing, is een elektrochemisch polijstproces dat wordt toegepast op metalen oppervlakken om een gladde, heldere en beter beschermende afwerking te verkrijgen. In een elektrolytisch bad fungeert het werkstuk als de anode en wordt materiaal gecontroleerd verwijderd zodat microscopische randen sneller oplossen dan dalen, wat leidt tot een vlakker en scherper oppervlak.

Principe en uitvoering: Tijdens het proces vindt anodische dissolutie plaats, waarbij de pieken en imperfecties meer materiaal afdrijven dan de valleien. De elektrolyt bevat vaak zure oplossingen op basis van voorwerpen zoals zwavelig- en fosforzuur, en de opname- en temperatuurparameters worden afgestemd op het materiaal en de gewenste finish. Een gelijkmatig elektromotorisch veld zorgt voor een uniforme polijsting over het hele onderdeel.

Procesparameters en apparatuur: Het werkstuk bevindt zich in een bath met een tegenpool en wordt verbonden aan een gelijkstroombron. De polijsting duurt van enkele seconden tot enkele minuten, afhankelijk van het doel en de legering. Na de behandeling worden onderdelen grondig gespoeld en, indien nodig, gepassiveerd of gedroogd om de corrosieweerstand te behouden.

Toepassingen en materialen: Elektropolijeren wordt veel toegepast op roestvrij staal, nikkel, koper, aluminium en titanium. Veelgebruikte toepassingsgebieden zijn medische apparaten, voedselverwerkende apparatuur, lucht- en ruimtevaartonderdelen, elektrische aansluitingen en sieraden.

Voordelen en overwegingen: De methode levert een heldere, zeer gladde en beter reinigbare oppervlakken met verbeterde corrosiebestendigheid. Nadelen zijn de vereisten voor gespecialiseerde apparatuur en chemische veiligheidsmaatregelen, mogelijke gevaar voor overpolijsten of afname van dimensionen, en in sommige gevallen de kans op waterstofembrittlement bij bepaalde legeringen. Zorgvuldige procescontrole is essentieel voor consistente resultaten.