effectenbeurzen

Effectenbeurzen zijn formele marktplaatsen waar kopers en verkopers van effecten zoals aandelen, obligaties en derivaten elkaar treffen om transacties te sluiten. Ze dragen bij aan prijsontdekking en liquiditeit, vergemakkelijken kapitaalverwerving voor bedrijven en bieden beleggers meer transparantie en toezicht. Effectenbeurzen fungeren als centraal punt waar emittenten zich kunnen laten noteren, zodat hun aandelen of obligaties openbaar verhandeld kunnen worden.

Een beurs opereert via een gereguleerd handelsplatform met een elektronisch orderboek of, historisch, een handelsvloer. Orders bestaan uit koop- en verkoopopdrachten die door een matching engine aan elkaar worden gekoppeld op basis van prijs, tijd en andere regels. Na de handel volgt de afhandeling: de transactie wordt geregistreerd, gegarandeerd door een centrale tegenpartij (CCP) en vervolgens vereffend en gerestitueerd via clearing- en custody-diensten.

Effectenbeurzen worden gereguleerd door nationale toezichthouders en EU-regelgeving, zoals de AFM in Nederland en ESMA op Europees niveau, onder MiFID II. Noteringseisen en prospectusrichtlijnen bepalen welke bedrijven toegang krijgen tot de markt en hoe informatie aan beleggers moet worden verstrekt.

In Nederland is de belangrijkste beurs Euronext Amsterdam, onderdeel van de Europese beursoperator Euronext. De index AEX volgt de prestaties van een mandje grote Nederlandse bedrijven. Wereldwijd bestaan veel grote effectenbeurzen met uiteenlopende sectoren en regionale focus, vaak verbonden via internationale beursgroepen en cross-border handel. De term 'effectenbeurs' verwijst daarmee naar het gehele systeem voor de emissie, de notering, de handel en de afwikkeling van effecten in een gereguleerde markt.