droogtechniek

Droogtechniek is een vakgebied binnen de techniek dat zich bezighoudt met het verwijderen van vocht uit materialen en producten, en met vochtregeling in productieprocessen en opslag. Het combineert principes uit proces- en werktuigbouwkunde, thermodynamica en massatransfer om droogprocessen efficiënt en voorspelbaar te laten verlopen.

Veelgebruikte droogmethoden zijn convectief drogen met warme lucht, vacuüm drogen en droogprocessen die verschillende warmte- en vochtstromen benutten. Voorbeelden zijn spraydroging, banddroging en trommeldroging. Daarnaast speelt klimaatbeheersing een rol via ontvochtigen en vochtregeling in opslagruimten. Bij speciale producten kan vriesdrogen (lyofilisatie) of microgolf- en infrarooddroging toegepast worden.

Toepassingsgebieden van droogtechniek zijn onder meer de voedingsindustrie (granuleren en drogen van fruit, groenten, granen en melkproducten), hout- en papierindustrie, textiel, chemische en farmaceutische sector, keramiek en elektronica, en musea of archieven waar klimaatbeheersing conserveert.

Belangrijke apparatuur omvat industriële drogers zoals rotatiedrogers, fluidbeddrogers, banddrogers en trommeldrogers. Dergelijke systemen worden gevoed door stoom, gas of elektriciteit en worden ondersteund door ontvochtigingssystemen of warmtepompsystemen. Vochtmetingen, temperatuur- en dewpointbewaking, en regel- en procesoptimalisatie zorgen voor kwaliteit en energiebesparing.

Droogtechniek vormt daarmee een interdisciplinaire discipline die nauw samenwerkt met HVAC en klimaatcontrole en procesoptimalisatie.