conserveringsvriendelijke

Conserveringsvriendelijke is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om materialen, producten of praktijken te beschrijven die bevorderlijk zijn voor de langdurige conservering van cultureel erfgoed en andere waardevolle objecten. Het benadrukt compatibiliteit met conserveringsbehandelingen, stabiliteit onder gebruiks- en opslagomstandigheden en minimale kans op schade of onomkeerbare veranderingen. De term is descriptief en wordt vooral gebruikt door conservatoren, archivisten en leveranciers bij inkoop en beleidsvorming.

Toepassingsgebieden omvatten musea, bibliotheken, archieven en monumentenzorg. In deze context verwijst het naar verpakking, opslagmedia, displaymaterialen, reinigingsmiddelen en beschermende coatings die geen zure of agressieve componenten afgeven en die geen interactie aangaan met bestaande materialen en conserveringsbehandelingen.

Kerncriteria zijn onder meer chemische inertie, neutrale of licht gebufferde pH, lage emissie van vluchtige organische stoffen, afwezigheid van schadelijke metalen zoals zwavel, en reversibiliteit van behandelingen. Ook is relevant dat materialen langdurig stabiel blijven onder licht en vocht en dat toekomstige conservatieopties open blijven.

Belangrijke nuance is dat conserveringsvriendelijkheid geen vaste regel is, maar afhankelijk van het object en de conserveringsstrategie. Conservatoren evalueren materialen en testen ze in praktijkomstandigheden.

Voorbeelden zijn acid-free en lignin-free papieren en karton, opslagdozen van archiefkwaliteit, polyethyleen- of polyesterfilms en metalen bevestigingsmaterialen met inert coatings. De term komt voort uit het woord conservation (conservering) en wordt in professionele richtlijnen en aanbestedingen gebruikt.