comonomeren

Comonomeren, of copolymerisatie, is het chemische proces waarbij twee of meer verschillende monomeren samen worden geactiveerd en tot een copolymeer worden gebonden. Het doel is om de eigenschappen van het materiaal te verbeteren of af te stemmen op specifieke toepassingen, door de chemische samenstelling en volgorde van monomeren in de polymeerketen te variëren.

Er bestaan verschillende copolymeerarchitecturen. Willekeurig copolymeer heeft monomeren die zich in een onvoorspelbare volgorde in de keten bevinden. Afwisselend copolymeer bevat monomeren die afwisselend voorkomen. Blokcopolymeer bestaat uit lange blokken van elk type monomeer, wat leidt tot duidelijke fasescheidingen. Graftcopolymeer heeft graftarmen van een type monomeer die zijn gegroeid aan een hoofdketen van een ander type monomeer. De uiteindelijke structuur wordt bepaald door reactiviteitsverhoudingen van de monomeren, de verhouding van de invoer, en de gebruikte polymerisatiemethode.

Copolymerisatie gebeurt via verschillende mechanismen, waaronder vrije-radicaal polymerisatie, ionische polymerisatie en coördinatiepolymerisatie. De keuze van katalysatoren, temperatuur, oplosmiddel en reactiegrootte beïnvloedt de volgorde en snelheid van de reactieweil. Reaktiviteitsverhoudingen tussen de monomeren bepalen in belangrijke mate de architectuur en compositie van het copolymeer.

Eigenschappen van copolymeren kunnen sterk verschillen van die van homopolymeren. Door afwisseling of verdeling van monomeren kunnen stijfheid, taaiheid, glasovergangstemperatuur, krimp en barrière-eigenschappen worden aangepast. Copolymeren hebben brede toepassingen in kunststoffen, elastomeren, coatings, verpakkingen en elektronica, waar specifieke combinatie van eigenschappen vereist is.