combinatietoetsen

Combinatietoetsen is een benadering binnen softwaretesten en kwaliteitsborging waarbij testgevallen worden gekozen op basis van combinaties van invoerwaarden in plaats van alle mogelijke combinaties te testen. Het uitgangspunt is dat veel fouten ontstaan door ongewenste interacties tussen twee of meer parameters, terwijl individuele waarden vaak onopvallend blijven.

Bij combinatietoetsen worden de invoerparameters en hun mogelijke waarden gedefinieerd. Met een orde t (bijvoorbeeld t = 2 voor pairwise testing) wordt vereist dat elke combinatie van waarden van elke t parameters in ten minste één testgeval voorkomt. Om dit te realiseren worden testsets gegenereerd via ontwerptechnieken zoals covering arrays of orthogonale arrays. Vaak worden beperkingen of afhankelijkheden tussen waarden in het ontwerp opgenomen zodat onmogelijke combinaties worden vermeden.

Voordelen zijn onder meer een aanzienlijk kleiner aantal testgevallen dan bij volledige combinatietesten, terwijl de meeste relevante interacties worden gedekt. Dit leidt tot snellere tests en betere foutdetectie in de interactie tussen parameters. Nadelen zijn onder meer dat hogere-orde interacties mogelijk minder goed worden gedekt, complexe afhankelijkheden het ontwerp bemoeilijken en verdere modelering nodig kan zijn. De methode vereist doorgaans gespecialiseerde tooling en duidelijke specificaties van parameters en waarden.

Toepassingsgebied omvat softwareproductconfiguraties, API- en UI-testing, hardware- en systeemtesten en elk domein waar meerdere discrete invoerparameters bestaan. In de praktijk wordt combinatietoetsen vaak geïntegreerd met andere testtechnieken, zoals risicoanalyse en regressietesten, om een evenwichtige testdekking te realiseren.