Home

bufferingsmiddelen

Bufferingsmiddelen zijn stoffen die de pH van een oplossing stabiel houden door te reageren met toegevoegde zuren of basen. Ze bestaan meestal uit een zwak zuur en zijn geconjugerde base, of uit een zwakke base en zijn geconjugate zuur. Bij toevoeging van een zuur reageert het bufferpaar om H+, waardoor de pH minder stijgt dan zonder buffer; bij toevoeging van een base reageert het bufferpaar met OH−, waardoor de pH minder daalt.

De werking wordt vaak beschreven met de Henderson-Hasselbalch-vergelijking: pH = pKa + log([conjugate base]/[zwak zuur]). De buffercapaciteit, oftewel

Veelvoorkomende buffers zijn fosfaatbuffers (bijv. NaH2PO4/Na2HPO4), acetaatbuffers (azijnzuur/acetaat) en citraatbuffers (citroenzuur/citraat). Het bloed wordt primair gebufferd

Toepassingen omvatten laboratorium-pH-control bij chemische synthese en biologie-experimenten, medische infuusoplossingen en de voedings-, farmaceutische en cosmetica-industrie.

de
hoeveelheid
zuur
of
base
die
nog
geabsorbeerd
kan
worden,
is
afhankelijk
van
de
totale
concentratie
en
hoe
dicht
de
gewenste
pH
bij
de
pKa
ligt.
Buffers
presteren
het
best
binnen
een
pH-bereik
van
ongeveer
pKa
±
1.
door
het
bicarbonaat/carbonzuur-systeem;
in
voeding
en
farmacie
worden
vaak
fosfaat-
of
citraatbuffers
toegepast.
Het
gekozen
buffer-systeem
bepaalt
mede
de
stabiliteit
van
het
product
en
de
tolerantie
voor
temperatuur,
zoutsterkte
en
andere
bestanddelen.
Bij
de
selectie
van
een
buffer
spelen
pH-doel,
buffercapaciteit,
compatibiliteit
met
de
stof
en
regelgeving/veiligheid
een
centrale
rol.