broncodebeheersystemen

Broncodebeheersystemen (ook wel versiebeheersystemen genoemd) zijn softwaretools die de wijzigingen in broncode en andere bestanden gedurende de ontwikkeling vastleggen. Ze maken historisch inzicht mogelijk, laten meerdere ontwikkelaars gelijktijdig aan hetzelfde project werken, en ondersteunen terugdraaien, vergelijken en het samenvoegen van wijzigingen. Daarnaast leveren zij mechanisaties voor audit en naleving van afspraken.

Er zijn twee hoofdtypen: gecentraliseerde systemen, waarbij een centrale repository de broncode beheert, en gedistribueerde systemen, waarbij elke deelnemer een volledige kopie van het gehele project heeft inclusief de historische wijzigingen. Voorbeelden van gecentraliseerde systemen zijn Subversion (SVN) en CVS; gedistribueerde systemen omvatten Git, Mercurial en Bazaar. Belangrijke concepten zijn commits (opgeslagen veranderingen), branches (afzonderlijke lijnen van ontwikkeling), merges (samenvoegen van wijzigingen) en tags (markering van releases).

Workflows variëren, maar veel teams gebruiken pull requests of merge requests om wijzigingen door een andere ontwikkelaar te laten controleren voordat ze in de hoofd-branch worden opgenomen. Integratie met build- en testsystemen (CI/CD) is algemeen, evenals codereviews, issue-tracking en releasebeheer.

Belangrijke functies zijn toegang- en machtigingsbeheer, auditlogs, hooks (automatische acties bij bepaalde gebeurtenissen) en ondersteuning voor remote repositories en samenwerking op afstand. Bij grote bestanden of specifieke prestatie-eisen kan men kijken naar systemen met efficiënte opslag of oplossingen zoals Git LFS.

Keuzes hangen af van factoren als teamgrootte, gewenste werkwijzen, beveiligingsbehoeften, kosten en integratiemogelijkheden. Git is wereldwijd de meest gebruikte technologie, maar oudere systemen zoals SVN en Mercurial blijven in sommige omgevingen in gebruik; Perforce wordt vaak gekozen in grote ondernemingen met zware repos.