bronchoscopische

Bronchoscopie, ook wel bronchoscopische procedures genoemd, is het medische gebruik van een bronchoscoop om de luchtwegen te onderzoeken en te behandelen. Een bronchoscoop kan flexibel of rigide zijn en wordt meestal via de mond of neus in de trachea en daarna in de bronchieën gebracht. Via het instrument kan de arts de slijmvlieswand bekijken, afwijkingen registreren en, indien nodig, monsters nemen of behandelingen uitvoeren.

Diagnostisch kan bronchoscopie onder meer worden toegepast voor visualisatie van ontsteking, tumoren of bloedingen en voor sampling. Veelvoorkomende technieken zijn bronchoalveolaire lavage (BAL) voor materiaal uit de alveolen, bronchiale brushings, endobronchiale biopsieën en transbronchiale biopsieën. Voor mediastinale of hilarische afwijkingen wordt transbronchiale naaldaspiratie (TBNA) toegepast, vaak met endobronchiale ultrasonografie (EBUS).

Therapeutisch kan bronchoscopie obstructies verlichten, vreemde voorwerpen verwijderen, en stents plaatsen bij luchtwegobstructie. Lokale behandelingen zoals laser-, cryotherapie of thermische ablatie kunnen tumoren of vernauwingen behandelen. Ook worden drainage- en aspiratieprocedures bij infecties ondersteund en de planning van verdere behandelingen kan worden voorbereid.

Veiligheid en voorbereiding: de meeste procedures worden onder lokale anesthesie met sedatie uitgevoerd; voor complexere ingrepen kan algemene anesthesie noodzakelijk zijn. Mogelijke risico's zijn kortdurende desaturatie, bloedingen, pneumothorax en infectie. De diagnostische opbrengst en de keuze van technieken hangen af van de klinische situatie en beeldvorming.

Bronchoscopie is een belangrijke tool in de pulmonologie met een breed scala aan diagnostische en therapeutische toepassingen voor aandoeningen van de luchtwegen en longen.