brandopdelingen

Brandopdelingen, ook wel brandcompartimentering genoemd, zijn brandwerende scheidingen die een gebouw opdelen in afzonderlijke brandcompartimenten. Deze scheidingen bestaan uit brandwerende wanden, vloeren en plafonds, samen met deuren, rookafvoeren en brandkleppen die zijn ontworpen om vuur en rook te beperken tot het toegewezen compartiment. Het concept is een kernonderdeel van brandveiligheidsontwerp.

Door brandopdelingen wordt de brandverspreiding vertraagd, waardoor vluchtroutes langer bruikbaar blijven en de stabiliteit van constructies wordt behouden. Het vergemakkelijkt ook de inzet van hulpdiensten en kan de economische schade van een brand beperken door minder structurele schade en minder schade aan overige delen van het gebouw.

De belangrijkste componenten zijn brandwerende wanden, vloeren en plafonds die minimaal een bepaalde brandwerendheid hebben; brandwerende deuren en raamomlijstingen; rook- en vuurcompartimenteringselementen zoals brandkleppen en doorvoeren; en de voegafdichtingen die rookdoorslag voorkomen.

Ontwerp en controle vallen vaak onder nationale bouwregels (bijv. Bouwbesluit in Nederland) en Europese normen (bijv. EN 13501-2 voor brandclassificatie en EN 1634-1 voor brandweerstandstests). De brandwerendheid wordt uitgedrukt in minuten (bijv. EI 30, EI 60) en hangt af van gebouwfunctie, gebruiksruimte en hoogte.

In de praktijk wordt brandopdeling toegepast bij nieuwbouw en bij renovatie om bestaande brandcompartimenten te verbeteren. Regelmatige inspectie van brandwerende constructies, sluitwerk van deuren en integriteit van voegen is vereist. Onderhoud en eventuele herindeling moeten altijd rekening houden met behoud van brandwerendheid.