bezdech

Bezdech to powtarzające się przerwy w oddychaniu podczas snu, zwykle trwające kilka sekund. W medycynie wyróżnia się bezdech senny obturacyjny (OBS), bezdech centralny (CBS) oraz bezdech mieszany, łączący cechy obu mechanizmów. OBS jest najczęstszą formą i wynika z okresowego zwężenia lub zablokowania górnych dróg oddechowych podczas snu; CBS wynika z braku sygnału nerwowego wysyłanego do mięśni oddechowych.

Objawy obejmują głośne chrapanie, epizody bezdechu potwierdzane przez współlokatora, nadmierną senność w dzień, poranne bóle głowy i zaburzenia koncentracji. U dzieci mogą występować problemy z nauką, impulsywność i trudności z zasypianiem. Długotrwały bezdech zwiększa ryzyko nadciśnienia, chorób serca i innych powikłań metabolicznych.

Diagnostyka opiera się na badaniach snu, zwykle badanie snu zwane polisomnografią przeprowadzonej w laboratorium lub domowym teście bezdechowym. Kluczowym parametrem jest AHI, czyli średnia liczba bezdechów i ograniczeń oddechu na godzinę snu, który określa nasilenie zaburzenia.

Leczenie zależy od typu i nasilenia. Najczęściej stosuje się CPAP (ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych) lub BiPAP (dwupoziomowe ciśnienie). Alternatywy to aparaty stomatologiczne utrzymujące drożność dróg oddechowych, modyfikacja stylu życia (utrata masy ciała, ograniczenie alkoholu, zmiana pozycji snu) oraz zabiegi chirurgiczne mające na celu poszerzenie drożności. W przypadkach centralnego bezdechu leczenie skupia się na chorobie podstawowej i spersonalizowanym podejściu.

Bez leczenia bezdech senny może obniżyć jakość życia i zwiększyć ryzyko powikłań kardiometabolicznych. W przypadku dzieci wczesne rozpoznanie sprzyja prawidłowemu rozwojowi i lepszemu funkcjonowaniu poznawczemu.