basisstadiëring
Basisstadiëring is een concept dat wordt gebruikt in procesbeheer en systeemengineering om een basislijn van fasen te definiëren voor een project, product of systeem. De term combineert basis (grondslag) met stadiëring (het doorlopen van fasen). Het verwijst naar het vaststellen van een minimale, herhaalbare reeks fasen waar een proces doorheen kan gaan, met expliciete criteria om van de ene naar de volgende fase te verplaatsen en criteria voor toelating tot of beëindiging van een fase.
Basisstadiëring biedt een kader om voortgang te standaardiseren, een referentiepunt te leveren voor veranderingen te meten
- Doelen en scope vaststellen.
- Duidelijke, afbakende fases definiëren (bijv. basis, ontwikkeling, verfijning, implementatie).
- Toetredings- en uitstapcriteria vastleggen, inclusief meetpunten en data-eisen.
- Governance bepalen: wie goedkeurt overgangen en hoe data wordt verzameld.
- Drempels en indicatoren vaststellen (prestatie-indicatoren, risicoscores, naleving).
- Documenteren en periodiek herzien; criteria aanpassen bij verandering.
In productontwikkeling om te gaan van concept naar prototype naar MVP en naar volledige release; in
Voordelen zijn meer duidelijkheid, beter risicobeheer en betere traceerbaarheid. Nadelen zijn beperkte flexibiliteit als criteria verouderd
Staging, baseline, volwassenheidsmodel, lifecycle management.