basisfrequentie

Basisfrequentie is de laagste frequentie van een periodiek signaal en wordt vaak aangeduid als de fundamentele frequentie (f0). Deze waarde bepaalt de duur van één cyclus (T = 1/f0) en vormt de basis voor de harmonische structuur van het signaal.

Wiskundig gezien geldt: als x(t) een periodiek signaal is met periode T, dan f0 = 1/T. Het signaal kan worden uitgerukt als een som van sinussen en cosines met frequenties f0, 2f0, 3f0, enzovoort (harmonischen), elk met een specifieke amplitude en fase. De harmonische reeks beschrijft hoe de vorm van het signaal wordt opgebouwd uit de basiselementen.

In discrete of digitale signaalverwerking is de basisfrequentie gerelateerd aan de samplingrate en het aantal monsters per periode. In een spectrum verschijnen dan pieken bij f0, 2f0, 3f0, afhankelijk van de inhoud van het signaal en de gebruikte analyse. De fundamentele frequentie kan zo worden afgeleid uit meetdata door tijd- of frequentieanalyse.

Toepassingen van de basisfrequentie komen voor in muziek, signaal- en akoestische analyse, en trillingsmetingen. In muziek bepaalt f0 de toonhoogte van een noot; in technische velden wordt f0 gebruikt om trillingen, stemmen en geluiden te karakteriseren en te modelleren.

Zie ook: harmonische, Fourierreeks, toonhoogte.