atomisatiemethodiek

Atomisatiemethodiek is een verzamelterm voor technieken en procedures die worden toegepast om een analysemonster om te zetten in vrije atomen in gasfase, zodat elementen in het monster kunnen worden gedetecteerd en gekwantificeerd. Het kernproces is atomisatie: de stof wordt tot atomen gebracht door verwarming, verbranding of plasma. Daarna volgt detectie, die afhankelijk van de methode kan plaatsvinden door absorptie, emissie of massaspectrometrie.

Belangrijke vormen van atomisatie zijn FAAS (vlam-atomabsorptiespectrometrie), waarbij de monsters in een vlam geatomiseerd worden en de absorptie door atomen in de vlam wordt gemeten; GFAAS (grafietfurnace-atomabsorptiespectrometrie), waarbij de monsters in een grafietfurnace tot hoge temperatuur worden verhit voor verhoogde gevoeligheid; en plasma-gebaseerde methoden zoals ICP-OES (inductief gekoppelde plasma-optische emissiespectrometrie) en ICP-MS (inductief gekoppelde plasma massaspectrometrie), waarbij in het plasma atomen worden gevormd en geanalyseerd via emissie of massa.

Toepassingen omvatten milieuanalyse (sporenmetalen in water en bodem), voedselveiligheid, klinische analyse en materiaalonderzoek. Voordelen zijn lage detectiegrenzen, brede toepasbaarheid en snelle doorlooptijden; nadelen zijn gevoeligheid voor matrixinvloeden, voorbewerking van monsters en hoge kosten van instrumenten en onderhoud. De keuze voor een specifieke atomisatiemethodiek hangt af van factoren zoals gewenste detectieniveaus, aard van het monster, gewenste doorvoersnelheid en budget.