Zystitis

Zystitis to zapalenie ściany pęcherza moczowego. Najczęściej ma charakter infekcyjny i wynika z zakażenia bakteriami, rzadziej z chemicznego podrażnienia, urazu lub chorób autoimmunologicznych. W praktyce wyróżnia się ostre zakaźne zapalenie pęcherza oraz postacie nieinfekcyjne, takie jak zespół bolesnego pęcherza (interstitial cystitis).

Przyczyny i czynniki ryzyka: u większości przypadków dominują bakterie, przede wszystkim Escherichia coli. Kobiety mają wyższe ryzyko z powodu krótszej cewki moczowej. Inne bakterie to Staphylococcus saprophyticus, Klebsiella, Proteus. Czynniki ryzyka to seks, ciąża, cukrzyca, obecność cewnika, choroby nerek, starzenie się.

Objawy obejmują pieczenie lub ból przy oddawaniu moczu, częste i nagłe parcie na mocz, dolegliwości w dolnej partii brzucha, czasem krwiomocz i mętny mocz. U osób starszych objawy mogą być niecharakterystyczne; ciężkie zakażenie może prowadzić do gorączki i bólu w boku.

Diagnostyka: opiera się na objawach i badaniu moczu. W badaniu ogólnym moczu często stwierdza się pyurię i bakteriurię. W przypadku nawrotów lub cięższych przypadków wykonuje się posiew moczu, a w razie podejrzenia powikłań – obrazowanie.

Leczenie: ostre, niepowikłane zakażenie pęcherza leczy się antybiotykami krótkiego przebiegu (np nitrofurantyna, fosfomycyna, trimetoprim-sulfametoksazol). Leczenie nieinfekcyjnych postaci zależy od przyczyny; mogą być wskazane leczenie bólu, fizjoterapia dna miednicy i inne.

Prewencja: odpowiednie nawodnienie, opróżnianie pęcherza po stosunku, higiena intymna, unikanie drażniących substancji. W nawrotach mogą być rozważane profilaktyczne antybiotyki.