Verstooren

Verstooren is in het Nederlands een werkwoord dat betekent dat iemands rust, orde of gang van zaken op ongewenste wijze wordt beïnvloed of onderbroken. In de moderne standaardtaal wordt meestal de infinitief verstoren gebruikt; verstooren is een zeldzamere, vaak verouderde of dialectale variant.

Het werkwoord is transitief en vereist meestal een direct object. Voorbeelden zijn: Het lawaai verstoort de les. De orde werd verstoord door een onverwachte gebeurtenis. In passieve constructies kan men zeggen: De dienst werd verstoord door een storing. Zo wordt de invloed op mensen, processen of gebeurtenissen uitgedrukt.

Etymologisch komt verstooren voort uit het prefix ver- samen met storen (storen betekent hinderen of lastigvallen). Het woord heeft verwante vormen in andere talen, zoals het Duitse stören en het Engelse disturb, en levert met Verstoring een zelfstandignaamwoord op dat een gebeurtenis van verstoring aanduidt. In hedendaags gebruik onderscheidt men vaak tussen verstoring en storing: verstoring verwijst meestal naar storende invloeden op orde of proces, terwijl storing vaker slaat op een technisch falen of storing in apparatuur.

Gebruik en nuance: verstoren kan zowel op menselijke activiteiten als op systemen slaan en wordt vaak in formele of semi-formele contexten aangetroffen, bijvoorbeeld bij spreken over ordehandhaving, lawaai of verstoring van een proces. In informele taal zal men eerder woorden als storen of hinderen gebruiken. Zie ook: storen, storing, verstoring.

---