VPNtechnieken

VPNtechnieken omvatten de methoden en protocollen waarmee virtuele privé-netwerken (VPN's) veilige verbindingen over onveilige netwerken mogelijk maken. Ze worden toegepast voor afstandsverbindingen (remote access), site‑to‑site connecties tussen netwerken en het verbergen van het echte IP-adres. De belangrijkste doelstellingen zijn vertrouwelijkheid van de verzonden data, integriteit zodat data niet onverhoeds gewijzigd kan worden en authenticatie van gebruikers en eindpunten.

De beveiliging berust op twee kernprincipes: tunneling en encryptie. Bij tunneling wordt verkeer ingekapseld in een beveiligde tunnel tussen client en server. Veel gebruikte tunnelingprotocollen zijn IPsec (vaak met IKEv2), OpenVPN (TLS/SSL-gebaseerd), WireGuard (modern en lichtgewicht) en L2TP over IPsec. PPTP is verouderd en wordt doorgaans afgeraden. Daarnaast bestaan TLS/SSL-gebaseerde opties zoals SSTP of SSL-VPN-oplossingen. Encryptie gebeurt meestal met algoritmen zoals AES of ChaCha20-Poly1305, terwijl sleuteluitwisseling plaatsvindt via Diffie-Hellman of elliptische-krommen zoals Curve25519.

Praktische en beleidsmatige overwegingen: VPN‑aanbieders kunnen data en metadata loggen; een duidelijk privacybeleid is daarom van belang. Mogelijke risico’s zijn DNS‑lekken en IP‑lekken bij misconfiguratie. Voor extra controle kunnen functies als kill switch, DNS‑lekbescherming en zorgvuldige configuratie van split tunneling helpen. VPN-technieken verbeteren privacy en toegang tot netwerken, maar kennen beperkingen zoals prestatieverlies, afhankelijkheid van de provider en juridisch/regulatoir kader dat in sommige regio’s restricties oplegt.