Tussenschuren

Tussenschuren is een term uit de Nederlandse architectuurgeschiedenis die een tussenruimte of tussengebouw op een boerderij beschrijft, vaak liggend tussen twee gebouwen in een boerderijcomplex. De naam is afgeleid van de betekenis 'tussen' en 'schuur'.

Deze constructies zijn doorgaans lang, laag en dakbedekt, soms direct aangrenzend bij stallen of schuren en soms freestanding. Ze dienen verschillende praktische doelen: als tussenruimte voor het hanteren en opslaan van ruwvoer, gereedschappen en brandhout; als beschutte route tussen verschillende delen van de boerderij; en als buffer tegen wind en regen die mens en materiaal beschermen. De indeling, openingen en ventilatie variëren per regio en per tijdperk.

In veel delen van Nederland en Vlaanderen komen tussenschuren voor in de traditionele boerderijarchitectuur en zijn vooral kenmerkend voor historische boerderijcomplexen. In de moderne bouwtaal is de term minder gebruikelijk en worden deze ruimtes vaak omschreven als tussenopslagruimten of verbindingsschuuren. Sommige bewaarde tussenschuren zijn erkend als erfgoed van het landelijke landschap en zijn herbestemd voor opslag, werkplaatsen of bezoekersfaciliteiten in boerderijomusea.