Transmissiespectrum

Transmissiespectrum is de functie T(λ) die aangeeft welk aandeel van het invallende licht bij elke golflengte λ wordt doorgelaten door een materiaal of systeem. Het wordt gemeten met een spectrometer door de doorgegelede intensiteit Itrans(λ) te vergelijken met de incidentie I0(λ): T(λ) = Itrans(λ) / I0(λ). Normalisatie kan nodig zijn, zodat T(λ) tussen 0 en 1 ligt. Het transmissiespectrum bevat kenmerken die wijzen op absorptie of verstrooiing binnen het materiaal, zoals tellen van pieken en dalen die horen bij elektronische overgangen of vibratiemodale activiteit.

Verband met absorptiespectrum wordt vaak uitgedrukt via A(λ) = -log10 T(λ) en via de Beer-Lambert-wet A(λ) = ε(λ) c l, waardoor T(λ) = 10^{-ε(λ) c l}. In praktijk kunnen reflectie, verstrooiing en oppervlakte-structuur de meting beïnvloeden, waardoor interpretatie voorzichtig moet gebeuren.

In optica en engineering is het transmissiespectrum cruciaal voor coatings en filters, omdat het bepaalt welke golflengten worden doorgelaten of tegengehouden. In glasvezelcommunicatie beschrijft men de transmissie langs een kanaal vaak met T(λ) = exp(-α(λ) L), waarbij α(λ) de attenuatiecoëfficiënt is en L de lengte van het kanaal.

Toepassingen omvatten het beoordelen van de transparantie van glas, kunststof en coatings, het ontwerp van optische filters en zonnecellen, en het bestuderen van materiaal-eigenschappen zoals bandgap en vibratie- of elektronovergangen. Meetomstandigheden zoals dikte, oppervlakteruwheid en inclusies beïnvloeden de transmissie en moeten bij interpretatie worden meegenomen.