Sigmamethodieken

Sigmamethodieken zijn een verzamelnaam voor methoden en benaderingen die zijn afgeleid van Six Sigma, gericht op het identificeren en verkleinen van variatie en defecten in processen. De methodiek ontstond in de jaren tachtig bij Motorola en werd later op grote schaal door bedrijven zoals General Electric toegepast. Het doel is kwaliteit te verbeteren en operationele kosten te verlagen door statistische analyse en systematische probleemoplossing.

De twee belangrijkste raamwerken zijn DMAIC en DMADV. DMAIC wordt gebruikt voor het verbeteren van bestaande processen en staat voor Define, Measure, Analyze, Improve en Control. DMADV, ook wel Design for Six Sigma genoemd, richt zich op het ontwerp van nieuwe processen en producten.

Daarnaast worden veel hulpmiddelen toegepast, zoals SIPOC, VOC-analyses, Failure Modes and Effects Analysis (FMEA), Design of Experiments (DOE) en controlekaarten. Doel is het meten van prestaties, het identificeren van oorzaken en het verankeren van verbeteringen.

Organisatorisch kennen sigmamethodieken belt-, Green Belt-, Black Belt- en Master Black Belt-rollen, met projectmatige inzet en nadruk op ROI en de kosten van kwaliteitsproblemen.

Kritiekpunten betreffen onder andere een mogelijke overmatige nadruk op statistiek, risico's van misbruik of oppervlakkige implementatie, en dat Six Sigma niet in alle sectoren even geschikt is.

Zie ook Six Sigma, Lean en Kaizen.

---