Reanalyseprojecten

Reanalyseprojecten zijn langlopende inspanningen om historische atmosferische, oceaanische en klimatologische toestanden te reconstrueren door waarnemingen uit het verleden opnieuw te verwerken met een vaste model- en dataassimilatiesysteem. Het doel is uniforme, continue tijdreeksen te leveren die wereldwijd beschikbaar zijn en over lange perioden consistent blijven, zodat klimaatvariabiliteit, trends en modelvalidatie robuust onderzocht kunnen worden.

De werkwijze berust op data‑assimilatie: waarnemingen uit het verleden worden geïntegreerd in een vast numeriek model, zodat elke tijdstap een best beschikbare toestand oplevert. Door deze analyse over lange perioden te herhalen ontstaat een continue, homogene dataset met gridded velden van temperatuur, druk, wind, vochtigheid en andere variabelen.

Voorbeelden van bekende reanalyseprojecten zijn ERA-40, ERA-Interim en ERA5 van ECMWF; JRA-25 en JRA-55 van de Japanse meteorologische dienst; NCEP/NCAR Reanalysis; MERRA en MERRA-2; en de 20th Century Reanalysis (20CR). Deze projecten leveren doorgaans wereldwijde dekking met verschillende ruimtelijke resoluties en tijdsintervallen.

Data worden veelvuldig gebruikt voor klimaatonderzoek, beoordeling van weersystemen, studies van langetermijntrends en validatie van klimaatmodellen. Ze zijn via internationale data-centers en portals beschikbaar aan onderzoekers, onderwijsinstellingen en beleidsmakers.

Reanalyseprojecten leveren waardevolle, maar geen perfecte reconstructies. Ze zijn afhankelijk van de kwaliteit en densiteit van waarnemingen, en veranderingen in observatienetwerken kunnen horizontale inhomogeniteiten veroorzaken. Daarnaast brengen model- en assimilatiemethoden biases met zich mee, en verschillen in ruimtelijke resolutie compliceren vergelijkingen tussen projecten.