Randtesten

Randtesten is een benadering binnen softwaretesten waarbij testgevallen speciaal gericht zijn op de randwaarden van invoer- of configuratie­ruimten. Het doel is fouten te vinden die vaak optreden bij grenzen, zoals off-by-one fouten, validatieproblemen aan de grenzen van wat is toegestaan, en grenzen in representatie van getallen of data.

In de praktijk wordt randtesten vaak uitgevoerd als onderdeel van grenswaarde-analyse en is het complementair aan equivalence partitioning. De methode vraagt om het identificeren van de toegestane invoerbereiken en het bepalen van waardeposities dichtbij de grenzen, inclusief waarden net binnen en net buiten de toegestane grenzen. Veelvoorkomende waarden zijn min, min+1, max-1, max, en waarden daarbuiten om fouten af te dekken.

Voorbeelden van randtesten zijn onder andere:

- Numerieke invoer met een bereik van 0 tot 100: test 0, 1, 99, 100 en -1, 101.

- Tekstinvoer met lengte tussen 0 en 10 karakters: test 0, 1, 9, 10 en 11 karakters.

- Lijst- of arraylengtes: 0, 1, n-1, n, n+1, waar n de maximale toegestane lengte is.

Voordelen van randtesten zijn onder meer efficiënt gebruik van testgevallen en een gerichte aanpak voor het ontdekken van grensfouten. Nadelen zijn onder andere dat randtesten mogelijk mid-range defecten missen; daarom wordt aanbevolen randtesten te combineren met andere technieken zoals risicogestuurd testen en full-factoriële of combinatorietesten.

Zie ook: grenswaarde-analyse, equivalentie­partitionering, boundary testing.