Planarmagnetische

Planarmagnetische is een term die wordt gebruikt om magnetische componenten en fenomenen te beschrijven die grotendeels in een vlakke, planare geometrie zijn opgebouwd en verwerkt. Het begrip komt vooral voor in de context van geïntegreerde elektronica, micromagnetisme en spintronica, waar magnetische functionaliteit nauw moet worden geïntegreerd met halfgeleiderfabricage.

In materialen en fabricage verwijst planarmagnetische naar dunne film- of laagopbouwmaterialen die op een substraat zijn aangebracht en herleid zijn tot plateaus van enkele nanometer tot enkele micron dik. Veelgebruikte materialen zijn ferrieten, nikkel-ironische lagen (permalloy) en magnetische tunnel- of GMR/MMR-lagen. De fabricage gebeurt vaak met sputteren, chemische dampdepositie of laagtemperatuur-van-dopende processen, gecombineerd met lithografie om magnetische patronen te vormen. Planarmagnetische opstellingen faciliteren betere CMOS-compatibiliteit en hogere integratie-density.

Principe en ontwerp kenmerken omvatten anisotropie en vormen van demagnetiseringsvelden die sterk afhankelijk zijn van de vlakke geometrie. Door patroonvorming kunnen magnetische lusjes, draadvormen en microstructuren ontstaan die gericht magnetisme controleren, verhogen of moduleren. Planare magnetische elementen zijn cruciaal in sensoren (magnetoresistieve sensoren, MRAM), RF-inductoren en transformatoren, evenals in spintronische apparaten zoals magnetische tunnelkoppelingsdiodes.

Voordelen zijn compacte afmetingen, eenvoudige integratie met elektronica, en betere afstemming op hoge-frequentie toepassingen. Uitdagingen omvatten magnetische verliezen, eddy currents bij continue vlakken, beheersing van anisotropie en warmteafvoer. De ontwikkeling van planarmagnetische systemen draait om materiaalkeuze, patroonontwerp en procesintegratie met bestaande halfgeleidertechnologie.

See also: magnetisme, spintronica, planar devices, magnetoresistentie, magnetische lagen.