Parochiekerkgebouw

Parochiekerkgebouw is het kerkgebouw dat dient als hoofdkerk van een parochie binnen christelijke kerkgemeenschappen, met name in Nederland en België. Het fungeert als locatie voor liturgie en sacramenten zoals de viering, de mis, de doop en het huwelijk, en biedt tegelijk ruimte aan parochianen en kerkelijke verenigingen voor bijeenkomsten en activiteiten. Vaak maakt het gebouw deel uit van een groter parochiecomplex met een pastorie, sacristie en soms een doopkapel.

Qua bouwkunst laten parochiekerken een grote variëteit zien. Stijlen variëren van romaanse en gotische tot barok en neogotiek of moderne ontwerpen. De basale indeling bestaat meestal uit een schip (nave) met of zonder zijbeuken, een koor en vaak een transept; veel kerken hebben een toren met klokken. Het interieur bevat doorgaans een centraal altaar, een doopkapel, biechtstoelen en een sacristie. Decoraties variëren van sobere tot rijkelijk weergegeven schilderingen, beeldhouwwerk en orgelwerk.

Eigendom en beheer: De parochiekerk is doorgaans eigendom van de parochie of van een kerkfabriek en wordt beheerd door een parochiebestuur. Veel parochiekerken zijn rijksmonumenten of gemeentelijk erfgoed vanwege hun cultuurhistorische en maatschappelijke waarde.