Ouderschapsverklaringen

Ouderschapsverlof is een verlofregeling waarmee een ouder of verzorger tijd kan opnemen om voor een kind te zorgen en zich te richten op de binding en verzorging in de eerste jaren. Het verlof is in veel landen onbetaald, maar kan in sommige situaties gedeeltelijk betaald zijn via sociale zekerheid of werkgeverbijdragen. Het doel is werk-gezinsbalans te ondersteunen en de zorg voor kinderen mogelijk te maken zonder direct het dienstverband te beëindigen.

Wie recht heeft en hoe lang het verlof duurt, verschilt per land en per werkgever. Over het algemeen kunnen een van de ouders, en vaak ook adoptie- of pleegouders, tot een wettelijk vastgelegd maximum aan ouderschapsverlof opnemen voor een kind. Het verlof kan vaak in delen worden opgenomen en moet voor een bepaalde leeftijd van het kind vervuld zijn. Voorwaarde kan zijn een minimale diensttijd of een tijdig verzoek.

Tijdens het verlof behoudt de werknemer meestal een beschermde positie en het dienstverband blijft bestaan; terugkeer naar dezelfde of een gelijkwaardige functie is doorgaans gewaarborgd. De uitvoering en betaling hangen af van de nationale wetgeving en het bedrijfsbeleid, en kunnen samenhangen met andere regelingen zoals betaalde ouderschapsverlof of kinderopvangtoeslagen.

Verwante regelingen zijn onder meer betaalde ouderschapsverlof, zorgverlof en adoptie- of pleegouderverlof. In de Europese Unie en in veel lidstaten bestaan minimumnormen voor ouderverlof, maar de precieze voorwaarden variëren sterk per land en sectornorm.