Opsporingen

Opsporingen verwijst naar het systematische onderzoek van misdrijven door politiediensten en andere autoriteiten met als doel het opsporen van verdachten, het reconstrueren van de gebeurtenissen en het verzamelen van bewijs ter strafvordering.

De taken omvatten het verzamelen van getuigenverklaringen, het uitvoeren van tactische onderzoeken zoals surveillance en undercoverwerk, forensisch onderzoek aan sporen, digitale onderzoeken, financiële opsporing en het traceren van netwerken van criminele activiteit. Het proces is gebaseerd op planning, machtiging en toezicht, met aandacht voor bewijswaardering en de waarborg van rechten van burgers.

Organisatie en samenwerking: In veel landen, waaronder Nederland, werkt de politie samen met het Openbaar Ministerie (OM) en gespecialiseerde eenheden voor bijvoorbeeld moord, cybercrime en financieel onderzoek. Internationale samenwerking vindt plaats via Europol en Interpol en via wederzijdse rechtshulp bij grensoverschrijdende zaken.

Historisch en juridische context: Opsporingen hebben zich ontwikkeld van traditionele handmatige opsporing naar professionele, wetenschappelijk onderbouwde methoden, waaronder forensisch bewijs en data-gedreven toezicht, met regels ter bescherming van privacy en due process.

Zie ook Criminologie, Politieonderzoek, Forensische wetenschap.