Onroerendezaakbelasting

Onroerendezaakbelasting (OZB) is een gemeentelijke belasting op onroerende zaken in Nederland. De OZB wordt geheven aan eigenaren van onroerende zaken en dient mede ter ondersteuning van gemeentelijke voorzieningen zoals infrastructuur, ruimtelijke ordening en openbare diensten. In de praktijk betaalt de eigenaar de OZB; huurders betalen deze belasting meestal niet rechtstreeks, al kan de kosten in de huur worden doorberekend.

De hoogte van de OZB is afhankelijk van de waarde van de onroerende zaak, de zogeheten WOZ-waarde (waarde onroerende zaken) die door de gemeente wordt vastgesteld. De gemeente stelt jaarlijks tarieven vast die vermenigvuldigd worden met de WOZ-waarde. Vaak bestaan er twee tariefcomponenten: een tarief voor gebouwen ( woning of bedrijfsruimte ) en een tarief voor het perceel (grond). De tariefpercentages kunnen per gemeente en per objecttype verschillen.

De WOZ-waarde wordt jaarlijks herzien en kan daardoor de OZB-som beïnvloeden. Bezwaar tegen de WOZ-waarde is mogelijk bij de gemeente of, als nodig, via andere wettelijke procedures. OZB maakt deel uit van de mix aan gemeentelijke belastingen, naast bijvoorbeeld afvalstoffenheffing en riool- of waterschapsbelastingen, en de opbrengst wordt beschouwd als financiering van lokale taken en voorzieningen.

Samenvattend is OZB een basisbelasting op vastgoed die door gemeenten wordt geïnd aan eigenaren, gebaseerd op de WOZ-waarde en lokale tarieven, met variatie tussen gemeenten en mogelijke doorberekening bij huur of bedrijfsverhuur.