Majeurtoonsoort

Majeurtoonsoort is een systeem van tonale muziek waarin harmonie en melodie voornamelijk zijn gebaseerd op de majeure toonladder en een duidelijk tonaal centrum, de tónica. De majeure toonladder heeft het intervalpatroon geheel- geheel- halve- geheel- geheel- geheel- halve, en wordt in solfege vaak aangeduid als do-re-mi-fa-sol-la-ti-do. Het kiezen van een tónica geeft aan in welke toonsoort een stuk opereert.

In een majeurtoonsoort staan bepaalde harmonische functies centraal. De I-machtsakkoord oftonicus (I) geeft rust en thuisgevoel, terwijl het IV-akkoord (subdominant) en het V-akkoord (dominant) richting en spanning leveren gevolgd door een cadens terug naar I. Alle diatonische triaden in majeur zijn I major, ii minor, iii minor, IV major, V major, vi minor en vii° diminished. De toonsoort wordt verder bepaald door een sleutel- of toonladder met sharps of flats en kan via modulatie naar andere toonaarden bewegen.

Relatieve mineur is nauw verbonden met de majeurtoonsoort: elke majeurtoonsoort heeft een bijbehorende relatieve mineur waarvan de tonica de zesde toon van de majeurtoonladder is (bijv. C majeur en A mineur). Moderne muziek blijft geworteld in dit systeem, hoewel afwijkingen als toonlinië- en modulatiepraktijken en zich ontwikkelende stijlen zijn ontstaan.

Gebruiksaanwijzingen en notatie lopen via traditionele westerse toonladders en sleutelnotaties, waardoor majeurtoonsoort de basis vormt voor veel westerse muziek, van klassiek tot hedendaags repertoire.