Home

Kleurenharmonie

Kleurenharmonie is het fenomeen waarbij kleuren op een afbeelding of objecten zodanig worden gecombineer d dat ze visueel evenwichtig en aangenaam overkomen. In de kleurentheorie wordt vaak gebruik gemaakt van het kleurwiel, een cirkel waarin primaire, secundaire en tertiaire kleuren zijn gerangschikt. Door de relatieve afstand en relatie tussen kleuren te bestuderen, kunnen ontwerpers harmonie creëren die zowel consistent als dynamisch aanvoelt.

De belangrijkste harmoniepatronen zijn analoog (verwante kleuren naast elkaar op het kleurwiel), complementair (kleuren tegenover elkaar),

Kleurharmonie is ook afhankelijk van helderheid (waarde) en verzadiging, en kan variëren met verlichting en prints.

In kunst en design wordt kleurenharmonie toegepast in schilderkunst, grafisch ontwerp, interieur en merkidentiteit. Historisch zijn

triadisch
(drie
kleuren
gelijkmatig
verdeeld),
tetradisch
(vier
kleuren
in
een
vierhoek)
en
monochromatisch
(variaties
op
één
kleur
via
tinten
en
verzadiging).
Ook
split-complementair
en
dubbel-complementair
zijn
populair.
De
keuze
van
harmonie
hangt
af
van
doel,
context
en
gewenste
sfeer.
Daarnaast
spelen
culturele
associaties
en
individuele
perceptie
een
rol,
en
bij
contrastgevoelige
toepassingen
moet
voldoende
contrast
bestaan
voor
leesbaarheid
en
toegankelijkheid
voor
mensen
met
kleurwaarnemingsproblemen.
onder
meer
theorieën
van
Johannes
Itten,
Josef
Albers
en
Chevreul
van
belang
geweest,
die
kleurrelaties
en
interacties
onderzochten
en
invloed
hebben
op
hedendaagse
praktijken.