Kabelmerking

Kabelmerking is het proces van identificeren en markeren van kabels en geleiders in elektrische installaties en netwerken. Het doel is om snel de aard, functie en herkomst van een kabel te kunnen achterhalen, wat onderhoud, foutopsporing en veiligheid bevordert en vergissingen voorkomt tijdens montage of reparatie.

Markeren kan op diverse manieren en plaatsen: op de buitenmantel van kabels, op labels die aan kabels zijn bevestigd, of op markeringsbanden, heat-shrink sleeves of kabelklemmen. Praktijken variëren per land en per toepassing. Veelgebruikte methoden zijn kleurcodering, printbare labels en laseren of etsen van markeringen direct op de mantel.

Kleurkodering wordt vaak gebruikt om functies of fasen aan te geven. In industriële en bouwinstallaties kan men naast de standaardkleuren ook specifieke kleurpatronen volgen die in richtlijnen staan. Wegens variaties tussen landennormen wordt er regelmatig verwezen naar nationale of Europese normen bij het kiezen van de juiste kleuren en coderingen.

Welke informatie op kabelmerken staat, kan verschillen, maar vaak voorkomende gegevens zijn: type en fabrikant, spanning (U), kabeltype en constructie, geleiderspecificaties (bijv. aantal aders, dikte), productiecode en datum, installatiepunt of functie (bijv. L1, N, PE). Bij lange kabeltrajecten wordt soms ook de route of eindbestemming genoteerd.

Kabelmerking valt onder nationale en internationale normen en regelgeving voor identificatie en veiligheid van kabels en draden. In de praktijk volgen aannemers EN/IEC-normen en lokale regels, die richtlijnen geven voor markeren, markeringstechnieken en leesbaarheid. Correct gemarkeerde kabels vergemakkelijken onderhoud, herstelling en toezicht.