Holokrynowe

Holokrynowe wydzielanie (wydzielanie holokrynowe) to typ wydzielania gruczołowego, w którym cała komórka sekrecyjna ulega zniszczeniu i wraz z zawartością uwalnia wydzielinę do światła gruczołu. W przeciwieństwie do merokrynowego (wydzielanie przez egzocytozę bez zabijania komórek) i apokrynowego (odrywanie fragmentu cytoplazmy na szczycie komórki), holokrynowe polega na całkowitym obumieraniu komórek sekrecyjnych.

Mechanizm polega na tym, że w komórkach gromadzą się składniki wydzielnicze, najczęściej lipidy lub proteiny; po odpowiednim stadium komórki ulegają apoptozie i rozpadają, uwalniając treść do światła. Następnie warstwa podstawna nabłonka, która stale się namnaża, zastępuje utracone komórki, utrzymując funkcję gruczołu.

Przykłady i znaczenie: klasycznym i najczęściej podawanym przykładem są gruczoły łojowe skóry, których sebum uwalniane jest w wyniku holokrynowego zniszczenia komórek. Holokrynowe wydzielanie występuje również w innych gruczołach skóry i błon śluzowych, a jego rola i nasilenie mogą się różnić w zależności od tkanki.

Znaczenie kliniczne: zaburzenia w regulacji holokrynowego wydzielania mogą wpływać na produkcję sebum i integralność bariery skórnej, co ma istotne znaczenie w dermatologii, w tym w patologiach takich jak trądzik i choroby zapalne skóry.