Halogeenbinding
Halogeenbinding is een type niet-covalente interactie tussen een halogeenatoom dat covalent gebonden is aan een molecuul en een Lewis-base met elektronrijke sites, zoals een lone pair op zuurstof, stikstof of zwavel, of een pi-systeem. De interactie ontstaat doordat halogenen een sigma-hole vertonen: een positief geladen regio langs de verlenging van de covalente X–Y-binding vanwege de anisotrope verdeling van elektronen en de hoge polariseerbaarheid van de halogeen. Hierdoor kan het halogeen zich richten op de donor van elektronen en ontstaat een gerichte aantrekkingskracht.
De binding is grotendeels elektrostatisch met bijdragen van polarisatie en soms charge-transfer, en kenmerkt zich door
Toepassingen van halogeenbinding komen veel voor in kristallografie en materiaalwetenschappen, waar het wordt gebruikt voor kristalontwerp