Gasdetektoren

Gasdetektoren zijn instrumenten die gasconcentraties in de lucht meten en waarschuwen bij overschrijding van vastgestelde grenswaarden. Ze worden toegepast in industriële omgevingen zoals olie en gas, chemische productie, mijnbouw en laboratoria, maar ook in ziekenhuizen, woningen en transportsector om brandbare en giftige gassen tijdig te signaleren.

Principes en technologieën: gasdetektoren gebruiken verschillende sensortypen. Elektrochemische sensoren leveren een elektrische stroom die evenredig is met de concentratie van toxische gassen zoals koolmonoxide (CO), waterstofsulfide (H2S) of zuurstof. Katalytische pellets (pellistors) meten brandbare gassen door een verandering in weerstand tijdens verbranding. Infraroodsensoren detecteren specifieke gassen op basis van absorptie van infraroodstraling. Foto-ionisatie detectors (PID) meten vluchtige organische stoffen via ionisatie met UV-licht. Halfgeleidersensoren van metaaloxide reageren op verschillende gassen maar zijn gevoelig voor vocht en temperatuur. Apparaten kunnen vast geïnstalleerd zijn of draagbaar en Personal-protective niveau leveren.

Soorten en configuraties: er bestaan vaste systemen met centraal meldpunt, draagbare detektoren die door personeel worden meegedragen, en persoonlijke ademluchtdetectors. Detectoren kunnen op meerdere gassen worden afgesteld, hoewel kruisgevoeligheid en ventilatie de metingen beïnvloeden. Several systemen bieden meldingen via geluid, licht en communicatie met centrale systemen.

Kalibratie en onderhoud: regelmatige kalibratie met gasstandaarden, bump-tests en automatische self-checks zijn essentieel. Sensoren hebben een beperkte levensduur die per type en merk kan variëren. Periodieke controle op batterijvermogen, alarminstellingen en respons is nodig.

Veiligheid en normen: gasdetektoren dragen bij aan arbeidsveiligheid en regelgeving. Installatie en onderhoud moeten voldoen aan relevante normen en richtlijnen, zoals EN 45544 en EN 60079-29-1, en lokale voorschriften.