Diskriminatie

Diskriminatie is het ongelijk behandelen van personen of groepen op basis van kenmerken zoals ras, afkomst, religie, geslacht, seksuele geaardheid, leeftijd, handicap, chronische ziekte, nationaliteit of sociaaleconomische status. Het kan direct zijn, wanneer iemand bewust wordt benadeeld vanwege een kenmerk, of indirect, wanneer een ogenschijnlijk neutrale regel onbedoeld onevenredig nadelige effecten heeft op een groep. Discriminatie komt voor in verschillende domeinen, zoals werk, onderwijs, huisvesting, zorg, dienstverlening en publiek beleid. Vaak speelt ook de combinatie van kenmerken een rol, wat kan leiden tot zogeheten intersectionaliteit.

Discriminatie kan voorkomen op meerdere terreinen: werving en beloning, toegang tot huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs en deelname aan het maatschappelijke leven. Voorbeelden zijn het afwijzen van een sollicitant op basis van leeftijd, het uitsluiten van iemand uit een dienst vanwege etniciteit, of vooroordelen op grond van religie of geaardheid. De oorzaken liggen vaak in vooroordelen, stereotyperingen en bredere maatschappelijke structuren die ongelijke uitkomsten bevorderen. De gevolgen zijn onder meer beperkte kansen, sociaal isolement, en economische schade voor individuen en de samenleving als geheel.

Juridisch en beleidsmatig: discriminatie is in veel rechtsstelsels verboden in onder meer arbeid, onderwijs en dienstverlening. In Nederland regelt de Algemene wet gelijke behandeling (AWGB) en aanvullende wetten de bescherming tegen discriminatie en de implementatie van EU-richtlijnen. Klachten kunnen worden ingediend bij het College voor de Rechten van de Mens of via de bevoegde rechter; overheden en werkgevers zijn bovendien verplicht maatregelen te nemen om discriminatie te voorkomen en tegen te gaan.